Malmö merkezli kargo taşıyıcısı West Atlantic Sweden, filosundaki son BAe ATP(F) kargo uçağını resmen hizmet dışı bıraktı. Bu uçakla operasyonlarına devam eden son üç havayolundan biri ve Avrupa’da bu uçağın son operatörü olan İsveçli havayolu, aldığı bu kararla havacılık tarihi için bir dönemi kapattı.
SE-LGZ (MSN 2021) kuyruk tescilli uçak, 24 Şubat 2023 gecesi, Jönköping’den Oslo Gardermoen’e son ticari uçuşunu yaptı. Şu anda Malmö’de park halinde bulunan 33,1 yaşındaki uçak, West Atlantic Sweden filosunda görev yapan 41 BAe ATP(F) uçağının sonuncusuydu.
BAe ATP(F) uçağı ile operasyon yapan yalnızca iki havayolu kaldı: AeroSpace Consortium (AKQ, Nairobi Jomo Kenyatta) ve Deraya Air Taxi (DRY, Jakarta Halim). Her iki havayolunun da filosunda bu uçaklardan ikişer adet bulunuyor. Daha önce West Atlantic Sweden’in sahip olduğu BAe ATP(F) uçaklarının bir kısmı başka havayollarına satılırken, çoğu da parçalanacak. Şu anda aktif uçuşlara devam eden BAe ATP yolcu uçağı yok.
British Aerospace ATP Nasıl Bir Uçak?
British Aerospace ATP (Advanced Turboprop), 1960’larda popüler bir uçak olan Hawker Siddeley HS 748 üzerinden tasarlanıp geliştirildi.
ATP’nin gelişimi, 1979 petrol krizi gibi önemli olayların ve uçak gürültüsüne ilişkin artan kamuoyu endişelerinin damgasını vurduğu 1980’lerde gerçekleşti. British Aerospace’in iş planlamacıları, kısa menzilli rotalarda çalışacak yakıt tasarruflu, düşük gürültülü turboprop bir uçak için bir pazar fırsatı algıladı.
Uçak, ilk uçuşunu 6 Ağustos 1986’da yaptı. Kanada’nın De Havilland ve Fransız-İtalyan turboprop üreticisi ATR tarafından üretilen benzer pazar segmentindeki modellerle zorlu bir rekabete girişti.
1988 yılında, bölgesel havayolu şirketi British Midland, BAe ATP’nin ilk ticari operatörü oldu. Kısa bir süre sonra, British Airways, Loganair ve British Regional Airlines gibi diğer bazı İngiliz havayolları da uçağı filosuna kattı. 1990’lar boyunca, birden fazla charter operatörü, bünyesinde küçük bir ATP filosu oluşturdu.
Umut verici özelliklerine rağmen ATP, rekabetçi pazarda ayakta kalmakta zorlandı ve satış rakamlarında istediği hedeflere ulaşamadı. British Aerospace, toplam 65 adet uçağın üretildiği sekiz yılın ardından, ATP üretimini tamamen durdurdu.
